YOKSAN EĞER O MECLİSTE / neyleyim...

Ömür denen bu bahçede
Geldi geçti kýrk beþ sene
Ýstemem gün ne de gece
Yoksan eðer o mecliste

Adýn geçse bir cümlede
Ýnler o naðme dilimde
Düðümlenir her kelime
Yoksan eðer o mecliste

Benzemezsin kimselere
Emsalin yok bir tek bile
Düþsem ne ki dilden dile
Yoksan eðer o mecliste

Ýki cihan ve mahþerde
Kalmaz ise adýn serde
Neyleyim ki dura perde
Yoksan eðer o mecliste

Kýþlar bitip bahar gelse
Güller açsa deste deste
Gönül kuþu dar kafeste
Yoksan eðer o mecliste

Koþar giderim ezele
Bakmam þiire gazele
Adýn sormam bir güzele
Yoksan eðer o mecliste

Ayný ruh ve bedenimde
Gece düþte hayalimde
Bir deðil her seferinde
Yoksan eðer o mecliste

Ýçimdesin benliðimde
Seni görürüm kendimde
Hep burukluk sevincimde
Yoksan eðer o mecliste

Bencileyin bir garibe
Sunulsa o þah hediye
Sormam adý neydi diye
Yoksan eðer o mecliste

Girsem Ýrem bahçesine
Çýksam köþkün yücesine
Dolmaz gönül þiþesine
Yoksan eðer o mecliste

Çaðlar Abdal o bahçede
Açmaz gönül bir pencere
Âlem boþ bir han sadece
Yoksan eðer o mecliste

Mehmet Ali ÇAÐLAR
(Çaðlar ABDAL)
Nusaybin / 2014

Sosyal Medyada Paylaşın: