vurulmuþluðun haddi hesabý yok yürekten yinede istemem nazar deðsin gözlerden kahra demir attým gerçekten anlayan anlar mý acab ömür geçmeden..
nede olsa bir teselli zaman denen umut edersin sabah akþam öðlen yarýnlar kapýda durur doðan her güneþlen aþk bu sevda bu tükenmek bilmez ölmeden..
gönlümün daðlarýna ismini yazdýrdým yalnýzlýk kýþým yazým ilk ve son baharlarým ne eylesin ki mevsimler karaysa bahtým derler baþa gelen çekilir neydi ki günahým..
býrak bitsin ömür neyime ki gerek sevmeler olmuþsa bin hasret örmek yaþam zaten gidiyor geri geri sekerek daha ne kaldý ki þuracýkda adýný koymuþlar göçmek..
tutmasýn elinden bir kere kadersizlik götürür seni son duraðý sensizlik sormaz ki inen var mý diye bu sessizlik buyur eder içeri görmeden kimlik...
(Berlin,22.11.2014)
Talat Özgen
Sosyal Medyada Paylaşın:
Talat Özgen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.