Gün geceye teslim olurken Adýný bilmediðim bir rüzgar esti yüreðimde Kendimde kayboldum Ve kaybolduktan sonra ben Önce yasaklanmýþ bir kitap gibi Kaldýrýldým raflardan Sonra da yakýldým bir tenhada gizlice
Ne kimseler feryadýma koþtu Ne de çýðlýklarým duyuldu Çünkü ben Bu köhne dünyada yaþayan Yalnýz bir yolcuydum
Ne yollardan baþka dostum Ne de duvarlardan baþka sýrdaþým vardý Ne düþtüðümde aðlayaným Ne de Küstüðüm de barýþaným vardý Yoklar içinde vardým ben Varlar içinde ise yoktum
Bazen yoklarýmýn arasýndan sýyrýlýp Olmayan penceremin kenarýndan izlerdim sokaðýmýzý Gülüþen eðleþen El ele tutuþup Sevgi sözleri sarf edenleri görürdüm Ve iþte o zaman ben Öyle kanardým ki Sadece iki cümle kurabilirdim dilimde Bir gün herkes sevdiðiyle gömülecek Ben ise kimsesizliðimle ...
Yazan Seslendiren Mehmet Aküzüm
Sosyal Medyada Paylaşın:
mehmetakuzum Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.