Yalnýzlýk rüzgarýna savurdu hep yeliniz . Çaresiz kalýþýma gülüp baktýnýz yýllar Yelden yaðan yaðmurdan birden coþtu seliniz Daldan dala konarken yere çaktýnýz yýllar
Mutluluk diyemedim yarým asrýn adýna Huzur denen servetin varamadým tadýna Sevgi’ye kýymet verdim can dediðim kadýna Uðruna ben köleyken bizi yaktýnýz yýllar
Dar ettiniz dünyamý süründürdünüz yerde Gam çile yüklediniz alýþtým onca derde Görmedin hiç gün yüzü gözüme indi perde Kirlenmiþ bedenlere aktan paktýnýz yýllar . Döküldü duygularým yüreðimin özünden Ders aldým bu hayattan ibreti hal sözünden Aðardý saç sakalým geçen yýllar yüzünden Gülen sahte yüzlere maske taktýnýz yýllar
Güzellikler yazmaktý terse döndü niyetim Verdiðim sözler kalsýn ödensin tüm diyetim Bitti artýk cümleler kaðýt kalemim yetim Gün geceye gebeyken birden aktýnýz yýllar Kafkasi’nin kalbine çivi çaktýnýz yýllar
Osman Onuktav Kafkasi 21/11/2014
Sosyal Medyada Paylaşın:
KAFKASİ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.