... Yok

Baþýmý öne eyip
Bir suçlu gibi
Ruhumu deþifre ediyorum

Ýnceyim dal gibi 
Köklerime yelteniyorum
Salkým saçak, dengeler

Hiç bitmiþ
Çok yok
Kalan az

Birden, bir çocuk dürtüyor
Ellerimi
Ýçim de, bin naz

Çörekleniyor keyfime
Yarým aksak
Tastamam

Gülüp geçiyorum
Yapmacýk sözlere

Aynaya bakýyorum
Aklýma takýlýyorum
Böylece yaþýyorum

Ve bu günkü,  hali ile
Çocukluðumu seviyorum

Düne, inat

Sebepler türüyor
Nedenler

Kavrýyorum 

... Ben yazmayý seviyorum
O susmayý

Taþlar  kýrýlýyor
Önemsiz   yargýlar
Luzumsuz gerekçeler

Bir lütuf yerine oturuyor
Ellerim uzanýyor
Hoþgeldin diyerek
Hoþ buldum diyor

Varmý baþka huzur
Bulamadým

... Yok

Vicdan ile, yaþamak kadar


Sosyal Medyada Paylaşın: