ÇAĞRILARIM
ÇAÐRILARIM
ÇAÐRILARIM – 1
Ýslahiye rüzgârý saçýmý daðýttýkça
Ellerim hep maziye çaðrýyla uzanýyor,
Mazinin sayfasýný teker teker açtýkça
Gözlerimin önünde bir isim beliriyor.
O’nun beliren ismi kalan hatýralarý
Çaðrýyla istiyorum önceki seven gibi,
Kahverengi gözüyle mýhlardý bakýþlarý
Hani nerde? Yok þimdi, elim boþ kovan gibi.
Bir gün bakýþlarýnýn mevtunu olmuþ idim
Seviyordum o zaman bütün çarpan kalbimle,
Aþkýmý ilan edip “Seviyorum” demedim
Kalbimden aþk yarattým platonik sevgimle.
Katar penceresinde bir munis yüz dururken
Beni görmesin diye bir tarafa gizlendim,
Dumanlanan gözümde çaðrýyla istiyorken
Onun için dökülen göz yaþýmý silmedim.
Gitti ta uzaklara lakin þimdi kalbimde
Yaþadýkca yaþýyor koyuruyor bir feryat,
Çaðrýyla selamlarý gönderiyor ülker de
Çaðrý devam ettikçe boðuluyorum heyhat.
ÝSMAÝLOÐLU mahlam çaðrýya kulak verdim
Umduðum, özlediðim çaðrýda yanký gelmez,
Bir bakýþýn uðrunda gönülde neler derdim
Aþkýmý gönle gömdüm sevdiðimi yâr bilmez…
---- 03.07.1961 – Ýslahiye.
Ýsmailoðlu Mustafa YILMAZ – Ýstanbul.
...........................................................
ÇAÐRILARIM – 2
Çaðrýlarým parelel asýlý deli gönül
Bana parelel olan meftunu olduðum yâr
Ne kadar baðýrsam da bakar da melül melül
Ben ateþler içinde hasret baþa yaðar kar.
Çaðrýlarým uçarken yýldýz saman yoluna
Ülker’de bir çaðrýdýr boðuk haykýrýþlarla,
Rüyalarým sendeler çaðrý çarpar koluna
Uyanýrým uykuda gelen þaþkýnlýklarla.
Karþýmdan uçan feryat kulaðýmda bir çaðrý
Beni uyandýrýyor tatsýz, katý uykumda,
Feryat devam ettikçe baþýma çöken aðrý
Çaðrýnýn isteðiyle kaçýyorlar yolumda.
Yýldýzýn serpintisi beyaz þerit halinde
Acý, hüzün menbasý ýslanan mendillerim,
Fezada sallanýyor titreyen ellerimde
Ülkerde bir çaðrýdýr haykýran hayâllerim.
Ýsyankar davranýþlar çaðrýnýn arzusuyla
Gölgemde bir serhoþluk saða sola çarparken,
Üzülen sevdalarým uyanýrlar çaðrýyla
Yýldýz serpintisine ülkerim de aðlarken.
ÝSMAÝLOÐLU derki gönül uçar uzaða
Uzakta çaðrý bekler eli havada kalýr,
Parangalar vurulmuþ yakalanýr tuzaða
Çaðrýnýn karþýlýðý suskun, sessizlik alýr…
---- 03.07.1961 – Ýslahiye.
Ýsmailoðlu Mustafa YILMAZ – Ýstanbul.
Sosyal Medyada Paylaşın:
İsmailoğlu Mustafa YILMAZ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.