Suçüstü bir sevmenin eþiðinden geçer gibiydi kadýn,
tövbe bozduran iþveleri de yoktu oysa
sadece; nerede bir kaðýt kalem görse
gündüz düþlerini aktarýrdý, tek sýrdaþý geceye.
Hiç mi hiç konuþmadý adam, konuþmazdý da zaten
uzaktan uzaða izlerdi sadece..
Ürkekmiydi yoksa umursamaz mý ?
bunu hiçbir zaman anlayamadý kadýn..
Gecenin karasýný avuç içlerinde s/aklarken
son kez tuttu nefesini ve u/yan dedi kirpiklerine,
uyan artýk..
Rüyalar her zaman yanýltýr insaný
toparla, sol göðüs kafesinin altýnda,
karaladýðýn bütün þiir müsveddelerini.
Ve sonsuza dek kapat radyonun sesini..
Farzet, gördüðün sinemaskop bir rüya idi ve yönetmen filmi yarýda kesti......
(Aze)
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.