NEYLEYİM

Gökyüzünü kýzýl alev bürümüþ
Çiçek açmaz mor daðlarý neyleyim.
Medeniyet çöp gölünde çürümüþ,
Petrol kokan denizleri neyleyim.

Çiçeklerin boyunlarý bükülmüþ,
Ýlk bahar var, son baharý neyleyim.
Bahçeler bozulmuþ, baðlar sökülmüþ,
Baþak vermez tarlalarý neyleyim.

Ocaklarý sönmüþ, dumanlar tütmez,
Feryad eden yuvalarý neyleyim.
Pýnarlar kurumuþ, kuþlarý ötmez ,
Çöle dönmüþ ovalarý neyleyim.

Ormanlar tükenmiþ, aðaçlar öksüz,
Çiçek açmaz o dallarý neyleyim.
Yaylalar periþan, yamaçlar ýssýz,
Kervan geçmez o yollarý neyleyim.

Çevremde bir sevgi yandý tutuþtu,
Doðayý sevmeyen seni neyleyim.
Yemyeþil ol Cennet gibi, Türkiyem,
Ormansýz vataný ben ne eyleyim.

Abdullah Soylað
( 5.Haziran 1993)

Sosyal Medyada Paylaşın:

abdullah soylağ Åžiirleri

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.

En Çok Okunan Şiirleri

AYRILIK DOĞUM GÜNÜ HEDİYESİ DOĞUM GÜNÜ 2 Bayram Mesajı FERİHAYA ÖZLEM EBRULARIM KISKANIRIM İLK MESAJ HASRETİN ALEV ALEV ŞAHİNLER DİYARI