Ev deðiþiyor, kendi kendine Doðaya nam salarcasýna Nüfus edilen hava deðiþiyor Eve, ihanet geldi habersiz Ev deðiþiyor Uzuvlar kasýlýyor Uzuvlar unutuyor kendini Vücuda hüzün geliyor Deðiþiyor hareketler Duruyor hareketler Tabiatüstü varlýklar Görünür oluyor Etrafa evleþiyor Onlar, evden oluyor Elle tutulur ve görmelik Emin bir karanlýk Örüyor kendini duvarlara Sonra bana Müzik ve rüya baþlýyor Karanlýk susuyor Kirpiklerden ayaða Yayýlýyor yalnýzlýk |Özgür Özdemir
Sosyal Medyada Paylaşın:
Özgür ÖZDEMİR Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.