Aklýma geldikçe Ne kadar incitiyor beni bilemezsin Gözlerin deðince hiç tanýmadýðým birinin gözlerine Akþam üstü böyle hava kararmaya yüz tutarken birde Ýçimde bir kýyamet kopar Ben ölürüm, herþey ölür...
Herkes gider, gelir Acelesi var gibi Bir telaþ insanlar... Ben öyle durduðum yerdeyim Belki görürsün diye Sessiz harflerle yazýyorum aslýnda Utanarak Bilememekte haklýsýndýr kim bilir Seni sevdiðimi Kendimden bile utanarak...
Artýk nelere razý olduðumu bilmene hacet yok sanýyorum Hiç aklýna bile gelmemiþ gibi Olmayacakmýþ Hayatýnýn hiçbir zamanýnda telafuz edilmeyecekmiþim Kabullenmek konusunda üstüme yoktur...
Üzülmüyorum Ýzah edemiyorum ama Baþka birþey benimkisi Acý ama acýtýyor Ýçimde Mukkades gibi Ama aðýr sorma çok aðýr geliyor Öyle ki Seni düþünsem eðer Ellerini Gözlerini O mekruhu düþünsem Yerli yersiz belki ellerini tutuyordur Belki sen de seviyorsundur Sana dokunmasýný düþünsem Ellerini Gözlerini düþünsem Tahammül edemem Hele ki söz konusu sensen Bütün kainat teferruat sayýlýr...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Bykush Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.