Ben o gün umutlara vermiþtim kendimi ben’ ki kenarlara býrakmýþtým kederimi gel ýssýz sokaklarda kanayan yüreðime ’yetiþ geç olmadan’ yüreðim donmadan...
Haykýrsam buradan belki duyar sesimi o kanlý þehirde kaybetmeden benliðimi gel kan akan sokakta ýslanan gözlerimi sil artýk sel olmadan damar patlamadan...
Sustur beynimde’ ki tutsak hücrelerimi ben aldým acýdan yeteri kadar dersimi gel götür zayýf düþen yorgun bedenimi yetiþ tut elimi can bedenden çýkmadan...
Bak ben mazilerde býraktým geçmiþimi ben’ ki sana feda etmiþim atan kalbimi gel korkmadan yabana atma sevgimizi ’yetiþ geç olmadan’ ecel gelip almadan...
Seyhan Kýlýç Ýzmir, 19.11.2014
Sosyal Medyada Paylaşın:
seyhan_siir Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.