öyle sakinimki içimde kayýp çocuklarýn sükuneti var yok oluþunun korkusundan hiç bir yalnýzlýk yanýma yaklaþamýyor bu gece ve bu gece özgürlük yaðýyor gökyüzünden sadece senin avuçlarýna gitmelerinin korkusunu içtim gözlerimden kalbimde çapaklarýn kupkuru grinin tadý var kalbimde adýn dilimde kuzey rüzgarý buz gibi içimde dar aðacýna astýðýn ruhunun urgan gýcýrtýsý sesin gözlerin hayatýma söndü ve ben hayata gözlerimi açtým...
Küskün deðilim sana, kýzgýnlýðým da geçti, ama kýrgýnlýðým geçer mi bilmiyorum. Biz yalancý baharlara inanýp açan iki çiçeðiz, papatya mevsimine aldanýp, fallara kanmýþýz o kadar. Ne kadar kuru ayaz varsa hepsine dayanmýþ, hafif bir sonbahar rüzgârýyla solmuþuz. Þimdi faydasý olmayan teselliler aldým yüreðime, bir adým sonra nereye gideceðim, onu bile bilmiyorum. Bildiðim tek þey, kelimelere dökemediðim duygularýn efendisi olduðun.
"Aþký tanýdým, yaþadým ve yanýldým... Sen de oradaydýn"
Sosyal Medyada Paylaşın:
Noah Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.