anamýn yüzüne bakýp aðlayalý tam 43 sene olmuþ, topraklarda yuvarlanmýþým, su çiçeði olmuþum, yüreðime toz toprak dolmuþ, hýçkýrýklar da olmuþ, bazen kahreylemiþ hayat ki saç baþ yolmuþum,
ötelenmiþim yada öyle bir þey saymýþým belki de, yaban kalmýþým bir ara sevgiye, baba diyememiþim, anama demiþim dermanýmý, anam dert küpü sanki de, üç sene ayak üstü duramadý, iki bardak su vermiþim,
derken ayaklarý kesili sandalye ve masalar küçük geldi, heveslenmiþim kursaðýmdaki masalara oturmaya, nerde, kýþlarý kar kýþ kýyamette okul yollarý tek dert, bitmedi, diz boyu karda yürü, sis olurdu ki, "...la okul nerde",
düþe kalka büyüdük demem, eksik kalmadý üstüm baþým, demiþtim ya böyle içimi yaka yaka "baba" diyemedim, adýný bilmediðim cebellerden daha büyük, benim babam, ruhumun kýymetlisi, gölgesi dünyaya bedel ki, o biçim
bünyamin diler 1001200214 Sosyal Medyada Paylaşın:
Bünyamin DİLER Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.