Gözlüðün vardý senin,
en çok gördüðüm ;
mütevaziydi.
Saçlarýn kumraldý ,
orta uzunlukta .
Temizdi, bakýmlý, düzgün .
Blûzun beyaz, forman lâcivertti ;
diðerleri gibi.
Eteðin asla dikkat çekmedi ;
ne çok uzun, ne de kýsa.
Çoraplarýn beyaz ,
ayakkabýlarýn siyah mýydý ;
mevzuattaki gibi ?
Yaz ve kýþ ayný mý, yoksa baþka mýydý ?
Kýzma, gücenme, ayýplama sakýn !
Yalnýz ayaklarýna deðil,
gözlerinin içine bile bakamadým ki ben !
’’ Hadi ordan ! ’’ deme ne olur ;
emin deðilim gözlerinin renginden ;
elâ olacak galiba....
Ben böyleydim iþte sevdalým ;
seni yürekten seven,
senin için yanan,
bedeninle, cinsiyetinle hiç ilgilenmiyen,
kalbini, ruhunu, güzel ahlâkýný, insanlýðýný,
içinde, yüreðinde hisseden,
Yýllar sonra bile unutmayan,
rüyalarýný, hayâlini gören,
aþkýný yüreðinde saklayan,
yanan, sönmeyen ve de dünya durdukça
yanacak olan
âþýðýným senin.....
Fikret TEZAL
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.