YÜKTÜR KİRPİK GÖZE
Zaman aðýr bir elbise üzerimizde, hava çok yorgun!
Kuþlar uçuþuyor kirpiklerimizde,
Gözlerimiz bir nemi daha taþýyamacak kadar cýlýz ve neme doygun,
Saf çocuklar parlýyor güneþte,
Aðlamaklý bir haber duyuluyor akþam üzerinde,
Hangi yükü taþýyan bir hamal görsem,
Hakkýný teslim ediyor kendi sýrtý ve elleriyle!
Ey doymamak üzere olan göz!
Neden kaþýðýn kendi çorbanda iken,
Ellerin baþkasýnýn ekmeðinde, emeðinde?
Ne kitaplar fayda ediyor, ne de bir çift söz!
Bildiðim tüm ezberleri unutuveriyorum,
Ey karþýlýksýz gelen ölüm sana geliyorum.
Hiç beklemediðim bir geceye açýlýyor pencere,
Aralanýyor perdeler, haber yükü var üzerlerinde,
Faydasý yok yürümeliyim kendime,
Gelmeyecek gibi bir daha gece,
Ve hayat bilmediðin yerden vurur,
Ve hayat bilmediðin yerden vurur, bilmediðin kiþiyle!
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.