Babaa... . Hani her yara kapanýrdý kabuk baðlardý acýlar çukurlara bir þeyler dolardý sonbahar yapraklarý havalanan poþetler darasýz cisimler birde boðazýma dolanan sicimler bazý kuyular dipsiz kimi acýlar sebepsiz nereden bileceksiniz ki siz kalakaldýnýz mý kimsesiz içinize içinize akýttýnýz mý göz yaþlarýnýzý sessiz sessiz . Cebinden þeker aldýðýmda Dünya avucumda elimden tuttuðunda koca bir dað yürürdü yanýmda canýn canýmda kanýn dolaþýyor damarýmda þimdi yoksun lakin hissediyorum seni varýmda Söylediklerin deðil yaptýklarýn aklýmda sevmezdin hiç söylenmeyi duymadým lügatýndan olumsuz bir cümleyi Allah büyüktür Allahýn dediði olur Allah verir Allah bilir en çok iþittiðim sözlerin bu kadar lafý uzatmazdýn ki hiç neyi özlüyorum baba biliyormusun kendi evlatlarýna bile KARDEÞ diyiþini üzüm yiyiþini aklýma geldikçe aðlýyorum evet sen olsan yapmazdýn biliyorum fakat sen olmak ne mümkün babaa en çokta kuzu uslu dur cibelme derken yarým aðýz gülümsemenle söyleniþini ... Yunus Ça
Sosyal Medyada Paylaşın:
maverayailkyolcu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.