Ýþte yirmi beþ yýl aradan sonra. Yalova da ilk aþkýmla. Ýskelede buluþma. Heyecan tam dorukta.
Dayanmýþtý duvara . Gözüme iliþti bir ara. Boncuk mavisi gözler. Hala ayný sevinçle bakýyordu bana.
Hala ýþýldýyordu gülüþü beni görünce. Unutmamýþtý hiç beni. Sanki yirmi beþ yýl geçmemiþti. Dün konuþmuþtuk sanki.
Eskilerden konuþtuk. Mutluydu yine benimle. Kocaman da olmuþtuk. Ölmemiþti o küçük çocuk içimizde.
Þakayla karýþýk ettik tüm sitemleri. Büyümüþtük artýk . Çizmiþtik kaderleri. Her kezin bir dünyasý . Bir yolu vardý. Ama ilk aþk tan þimdi sýmsýký dostluk kaldý........
DOSTLUKLARIN BÝTMEMESÝ ADINA TÜM ÝYÝ YÜREKLÝ ÝNSANLARA...............
Sosyal Medyada Paylaşın:
Nilgün yücelkan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.