Ey uçurumun kıyısına diz “çökmüş” yalnızlığım Remziye ÇELİK
Ey uçurumun kıyısına diz “çökmüş” yalnızlığım
Kim derdi ki Bu yürek Bir gün ikiye ayrýlýr
Zaman kollarýmda çýrpýnýrken Biliyorum ki En muhteþem cinayetim Aþk olacak
Oysa ben ilk defa ölüyormuþ gibi, S’onsuzluk istemiþtim Ey uçurumun kýyýsýna diz “çökmüþ” yalnýzlýðým
Çünkü; Sen Bir kandil gibi gök kubbesine asýlýrken Ben Yokluðuyla intihar edenlerden deðilim
Ta ki ; Vedanýn busesi sökülürken yanaklarýmdan Umudun zincirlerini kýrýp içimden göçerken Bir damla gözyaþýna sýðdýramadýðýn bu aþk Ýki beden aðýr gelirken! Ya düþe bilirim Yada ölebilirim ...
Remziye ÇELÝK 15.11.2014
Sosyal Medyada Paylaşın:
Remziye ÇELİK Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.