Hava akýmý gibisin
dokularýmý delip
iliklerime kadar iþleyen
aklýmýn kývrýmlarýnda
bir daðýnýklýk
cereyana kapýlmýþ gibi
saçlarýmda kavruk baþak þöleni
kelebekler dolaþýyor
hücrelerimin ücrasýnda
ayaklanmalar baþlýyor kanýmda
köþe bucak kaçýþlarýn ardýndan
tökezleyen adýmlar
hep ýslak kaldýrýmlar
hep irili ufaklý taþlar arasýnda
çýkmaz sokaklar
kuru yapraklar gibi
baðbozumu zamanlara
sürüklüyor iklimler bizi
rüzgar üfledikçe ruhumun derinine
içimden gemiler kalkýp
meçhule yol alýyor
ayýn þavký cama vururken
bir aralýk beliriyor k/arþ/ýmda
gözlerin doðuyor geceme
günahlar baþucu dergâhým
mavinin en koyusunda atlas
tanrý bizi korumalý diyorum
nar rengi
þarap kokularý saçýlýyor
dudaklarýmdan yerlere
teðet geçiyor hayat bizi
uçurtmalar uçuþurken
saçak altýndaki kuþlar
seviþiyor tenimde
volkanlar depreþiyor denizlerde
kýyýma vuruyor yorgun dalgalar
ömrüm
sessiz bir güvertede
kaçak bir yolcu ürkekliðinde
kelimeler dilimin mayhoþluðunda
sersefil yatýyor kumsalda
dilim acýmtrak þiir tadýnda
dökülüyor öfkem pare pare
kaçak binalarý yýkýp
odamýn zeminine
o an
bir nefes
bir can oluyorsun yüreðimde
tutunuyorum doruklardan t/ellerine
genzimde yarým bir hýçkýrýk
gurbetin kahrý alevleniyor
avuçlarýmý yakan özlemim de...
[sevgi batbay özçelik]
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.