gök. yere küskün sabah akþam aðlamakta zamansýz deðil hani ýslandýkça biraz daha içine kapanýr toprak ana camlar ýssýz caddelere bakar soðuk kaldýrýmlar insanýn içini kavuran yalnýzlýðý anlatýr bu kadar mý bana benzer ýssýz vitrinler ayak izleri kayýp yalnýzlýðýn kapþonu gözlerine kadar çekik ahh bu Kasým içimi sýzlatýr..
halbuki kýþý kucaklayan kollarý ne kadar da yazýn sýcaklýðýndan kalma bir dönmese rüzgarlara aldanýp bulutlar kara kara kaþlarýný çatmasalar belkide güneþ korkup kaçmayacak ve Kasým boþ banklarý doldurup dillerde aðýt olacak sevdalara.
aslýnda ele avuca sýðmaz yaramaz bir çocuðun gülüþlerine benzetirim yerlerde kahverenginin çamur hali elleri balçýk gönlü sonbahar rüzgarlarý.
dudaðýmýn ucunda sevi sözleri pas tutmuþ dilim zorlanýyor dönmeye bu kadar beklemek doðru deðilmiþ seviyorum aslýnda Kasým’ý demek için.
Ayvazým DENÝZ Sosyal Medyada Paylaşın:
Ayvazım Deniz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.