BU ŞİİR KADAR KALSIN MESAFELER

Bir günün sonsuzluðu ne kadar sürerse;
Benim nefretim o kadar soluyacak bu soðuk koridorlarda...

Bir þiir yazarým, masamýn altýnda.
Onun için yazarým veya þunun için
Ama bir þiir kadar olur ömrüm
Belki ömrüm yetmez mýsralara
Ama mýrýldanýr o þarkýyý son sözler...
Ecelin sessizliðinde, büyük bir gürültü eþliðinde
En büyük þarkýyý söyleriz belki bir gün...
Bir gün diye süregelenlerin arasýnda kaybolan
Ve kurumaya yüz tutmuþ çiçeðim; belki son defa...
Ama konuþmadan yalvarýr tüm bedenimle ayrýlýklar sana;
Unutma!
Ayrýlýk kadar olmaz kimi zaman uzaklýklar
Benim denizim kadar olmaz sevgiler
Ama kalbimin içinden vurduðu kadar acýtýr içimi...
Gölgelerin içindeki korkaklýk kadar yaþým benim
Bir þarký bile söyleyemediðimde artýk aðlar gözlerim
Ýnadýna, utanmadan, hýçkýra hýçkýra...
Býkmýþ bazýlarý aynýyý yaþamaktan
O kadar çok bekleyenlerin arasýnda oysa!
Gecelerdeki müthiþ kayboluþlarýn çocuk tadýndaki sevmeleri...
Onu onun kadar; beni benim kadar yapan þeyleri...
Unutmak mümkün mü ki?
Bir rüzgar var çok ötelerde
Ve, içten içe bir sevgiyle yoðurulan gökyüzünün hemen üzerinde...
Sakýn!
Kalkma!
Dur öylece ve bakma yüzüme!
Korkuyorum...
Korkuyorum artýk býrakýp gitmelerden...
Bu þiir kadar kalsýn tüm mesafeler...
Sev ne seveceksen ama söyleme hiçbir þeyi...
Resmindeki o yaþlý adam kadar ol sen!
Sessiz ama konuþuyormuþ gibi...
Sadece bir kol kadar uzak kalýrsam
Bir daha eskisi gibi sevemem diye
Korkuyorum...
Bu þiir kadar kalsýn mesafeler yeter ki...

Burcu Örekçi
Sosyal Medyada Paylaşın: