YABAN BÖCEĞİM...

Tek umudum
Ölmeden bir daha sevebilmek seni
Göz göze gelip de haykýrmak
Sensiz geçen günlerimi
Artýk saymýyorum takvimlerden düþen yapraklarý
Mevsimsiz sarardý soldu ömrümün gülleri
Uðruna canýmý hiçe saydýðým
Bu aþkýn yollunda gönül yoruldu
Çatladý sabýr ,kalmadý derman
Kýrýldý gurur ,kalmadý huzur.



Hükmen maðlup baþladý bizde aþk
Yýkýldý,yýkýlmaz dediðin, sevda baðlarý
Hayallerim yýkýldý ben öyle düþe/kaldým
Vurulup dövünsem de ýrak,lar olmaz yakýn.



Ve sana öyle inanmýþtým ki
Ferman dinlemiyor
Laf anlamaz söz dinlemez oldu
Yarali yüreðim
Senden baþkasýný görmez oldu gözlerim
Deli divane gönlüm
Ne yapsam gülmüyor yüzüm
Baðlandý elim kolum
Ömrümden ömür aldýn
Sevdan bir hastalýkmiþ
Ben kendimi kaybettim bulamýyorum.



Aðlamak kaderim olmuþ senin uðruna
Talan oldum her gün öldüm yadýna
Yeminler ederim sevdam üstüne
Ben seni ölümüne sevdim yaban böceðim...



YORUM _ HASAN DAÐ
Siir _____YARALI_34
Sosyal Medyada Paylaşın: