Ýnsan kendi kaderini Yazýldýðý kadar yaþar Bazen durur düþünür Akýl sýr erdirmek ister Bazen de ne idüðü belirsiz Acayip düþüncelere dalar Feleðe haddini bildirip Okkalýca bindirmek ister
Ýþte böyle zamanlarýn birinde Gencecik bir fidan Daha ömrünün baharýnda Kýymak istemiþ canýna Bu kýsacýk yaþamýnda Acý tecrübe düþmüþ Alýn yazýsý yazar gibi Al kanlar içinde Param parça suratýna
Gülüp eðlenirken az önce Ne olduysa ondan sonra O telefondan sonra olmuþ Donmuþ kalmýþ öylece Kelimeler düðümlenmiþ Kül rengi suratý kaskatý kesilmiþ Bahtsýz bir yetimden ziyade Ruhunu teslime çalýþan biçare
Düþüncenin sonu gelmiþ Kalmamýþ söylenecek bir tek söz Zalim makinenin düðmesine Öyle bir kinle basmýþ ki Ne çene ne yanak kalmýþ Ne kaþ ne de göz
Diþler saçýlmýþ her yana Kimi kýrýk kimi çürük Kimisi daðýlmýþ un gibi Elmacýk kemiði darmadaðýn Her bir parça ayrý yerde Göz fýrlamýþ yuvasýndan Yuva dönmüþ merteðe Kanlý et parçalarý düþmüþ Yastýk yorgan döþeðe…
Mehmet Ali ÇAÐLAR Erzincan / 2010 Sosyal Medyada Paylaşın:
Çağlar ABDAL Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.