Açamadýðým kapýlar var Kalbimin odalarýnda Yanlýzým dedi hücrelerim Ìsyan çýktý Çýldýrtýcý bir yanlýzlýk bu Ruhumu zincirlere vuruyorum Ruhum tutsak þimdi
Ìçime kadar iniyorum En dibe, en derine Gecelerin renksiz düþlerine kadar Sessizce, gizlice Dýþýmda bir ben Ìçimde bir sen Yine kendimde Ìçimde kayboluyorum Arada mesafeler var Çýnlayan sesler var kulaklarýmda Alamaz ki bu azgýn dalgalar benliðimi Acýtamaz canýmý daha
Kaç zaman sonra Duyuyorum artýk Hissediyorum Hem en sessiz Hem en karanlýk zamanda Görüyorum Önce gölge oluyorum kendime Kendimi karþýma alýp konuþuyorum Ìcime ýþýk sýzdýrýyorum Bu kadar ýslaklýk yeter iç hücrelerime Yeter....
Sonra Yerimden kalkýp Ìçeriye girmeye karar veriyorum Tüm odalarýný geziyorum kalbimin Satýr baþlýklarýnda Alýntý cümleler kurmak yerine Kendi cümlelerimi kuruyorum mesala Eksiklerimi gizliyorum Tam olduðumun inancýndayým
Aynaya baķýyorum Ne eksik, ne fazlayým Etrafýma bakýyorum Ben diye Bir baþka ben varmý diye Yok.... Dönüp bir daha bakýyorum Geçmiþime, geleceðime Þu an yaþadýðým önemli belki de
Gönüllü çektirdìðim Yanlýzlýklar var ruhuma Öyleyse Yüreðjmin kapýlarýný açýyorum herkese Ìyice ezberledim adýmlarýmý Ìþte gidiyorum... Keskin hatlarý çiziyorum sensizliðe
Sevay
Sosyal Medyada Paylaşın:
Sevay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.