YAĞMUR MEVSİMİ

Yaðmur mevsimine gelmiþ çatmýþtýk,
Arada bir güneþ görünse de,
Günlerin çoðu yaðmurlu geçiyordu.
O gün ayrýlýrken sözlenmiþ tik,
Yarýn yaðmur yaðarsa birlikte ýslanacak týk.
Öðlene doðru onu almaya gittim,
Pencerede bekliyordu,
Ýki dakika sonra yanýmdaydý,
Ve inceden bir yaðmur Yaðýyordu.
Koluma girdi,
Yaðmur yaðýyordu.
Saçak altlarýnda duranlar,
Þaþkýn þaþkýn bizi izliyordu.
Sýrýlsýklam olmuþtuk ikimizde.
Sonra koþmaya baþladýk,
Gelip boynuma sarýlmasýmý,
Ayaklarý yerden kesilmiþti
Belinden sýkýca tutuyordum,
O etrafýmda dönüyordu.
Ve biliyordum bu mutluluktu,
Sevgiydi aþktý.
Üþüdüðünü hissettim,
Eve döndüðümüzde üþümüþtü.
Saçlarýný kuruladým,
Kucaðýmda sanki kayýp olmuþtu.
Bu özlemdi.
Ona bir çay yaptým bitkilerden,
Biliyordum yarýn burnu akacaktý.
Ayrýlýrken öpmedim bile,
Aklýma da gelmedi sadece sarýldýk.
Ertesi gün ona gittim,
Camda elinde mendil görünce,
Burnun aktýðýný anladým,
El sallayýp geri döndüm.
Þimdi ne zaman bardaktan boþalýrcasýna yaðmur yaðsa,
Aklýma gelir.
Ya burnu týkanmýþtýr,
Ya da burnu akýyordur.
Dedim ya,
Yaðmur mevsimiydi,
Ve aþk,
Yaðmuru dinlemiyordu..____Þ.CyILMAZ/Þiir Baba/13.11.2014--(Gelincik kýrmýzýsý)
Sosyal Medyada Paylaşın: