gün bitirmiþ aceleden yeni sensizliði aðýr bir yokluk kokusu yaðmur tanelerine karýþýyor ve ben özlüyorum göz bebeklerime asýlý duran hayalini
dolanýr dilimde geliþinin sevinci açýlýr yaþanmamýþlýða yürek kapým hiç gelmiyeceksin gelmemeye yeminlisin sanki
seni tutan ellerin vebal yüklü bir vefaya onuda kendinle götürdüðünü bilmekte
ah dönüþüne rest çeken o gururun giz ülkemin sahipsizliðinin iþkalini geri vermekte
her anýmýn baþýnda kanlý bir çengel anýmsadýkça bekleyiþimi gül dikenine sürgün kanýyor sol yaným
VE dýþarýya bakýyorum dýþlanmýþ odamýn sýcaklýðýnda bakýþlarým ise yazýlmamýþ kadere hem yenilmekte hemde gönüllü sürgün ben varlýðýný gitmelere kurdum yinede bekliyorum seni gel kömür gözlüm...
13-11-2014 ist
Sosyal Medyada Paylaşın:
Şadiye gürbüz(zaralıcan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.