Kumlar

Sevgilim rüzgâr savuruyor kýzýllýðýný
Korkak bir tanrýya dönüþüyorsun
Çan sesleri
Yýldýz altlarý
Taþlar ve düþlerden rüyalar çiziyorum tabloya
Ýlk kiraz çiçeklerinden kan damlýyor
Küstümotlarýnda belli belirsiz gölge
Beþ olup katlanýyorlar gece yarýsýnda



Hiçliðe bakan bu oda
Çok yýðýn yalnýzlýk




Kimse kimseye öðretemiyor
Sonsuzluk, su üzerindeki söz düellosunu
Zamandan kopmuþ menekþe
Solmuþken acý çekebiliyor
Acý çekiyor bir hikâyenin orta yerinde
Hüznün bel kemiðindeki þiirler




Bu þehir yansýyor yüzüme
Kýrýk ýþýklar, notalar yansýyor aþktan bahseden
Deniz diplerinde boyasý sökülen salyangoz kabuklarý
Kendi ipliklerini kemiren hastalýklý fareler
Yosunlu ayinler dökülüyor karanlýðýma
Bakýr ustalarýnýn sesleri


Karaya vuran gemiler, kuþ çýðlýklarý dökülüyor yataðýma


Sevgilim, bir buluttan akýyor ay, bir þiþe þarap
Uzuyor kendi yalnýzlýðým, duvarlara çarpan kuþlar uzanýyor
Bürünüyorum asýlý duran yaprak þarkýlarýna
Dört mevsim kederden geçen



Kimse yok
Tik tak- tik tak, bu cinayet anlarý hiç susmuyor
Hiç susmuyor ezberimdeki ses





Sosyal Medyada Paylaşın: