Sonsuzluğun çanları...

tutmuyor aþý hayata
kururken dallarýnda sevda
meðersem aþk diye bir þey varmýþ
tüterken dumansýz baðrýmda..

daha ne eylesin
ki gönül
zaman çýplak olunca
yaðýyor yaðmurlar
içeri içeri
dýþarsýný almýþ esir
ruhsuz liman..

sallanýyor umutlar daraðacýnda,
mutlu
top yekün kalbura basmalar..
kaldýrýmlara nazar deðmiþ
icabý,
yol veriyor
esen yellere..

naz yapýyor bulutlar
tutunmasý imkansýz gibi
mavileri giyinmiþ
gök yüzü
süslü püslü..

sonbahar aðlýyor
artýk,
dökerken yapraklarýný,
geleceði
mechul,
bugünden tezi
yok,
yok gibi yarýnlarý..

yaþam denmiþ
koca yalana..
arkasý siyah önü kara..
aslýnda
papatyalar toplamak,
lalelerle
oynaþmak istemiþtim
meðersem nasip
olmýyacakmýþ
çalarken sonsuzluðun çanlarý...

(Berlin,12.11.2014)

Talat Özgen
Sosyal Medyada Paylaşın: