saat uzun menzilli bir hasreti sen geçiyordu karanlýðý kuþanan bulutlarýn sakladýðý münzevi aðrýlar aryasý morarmýþ bir þarký çalýyordu gökyüzünün sesinden ben ise soðuktan sararmýþ aklýmý gri bir fon eþliðinde hibe ediyordum koyu bir yalnýzlýða kimse görmüyordu kimseyi
bütün iyi niyetimi gözlerinde unuttum vicdan/sýzým bütün tabiatý deðiþtirebileceðimi düþünüyordum seninle sonra deðiþen tek þeyin kendim olduðunu gördüm sende ve ben deðiþtikçe her þey eksiliyordu gözlerimde kaç milyon yýl kanadýn yüreðimde
’"ruhlar kirlendi" havarilerin suskun bakýþlarý arasýnda çarmýha gerildi Meryem’in oðlu Ýsa zaman dilin kývrak yollarýnda ölüm paradoksu çiçekler mezarlarý süslediðinden beri yüreðim sýzlýyor
ben Habil deðilim ama kaç kez öldüm sevi tarafýmdan kaç asýr bir ölü taþýdým yüreðimin kuyusunda kaç kez avazým çýktýðý kadar baðýrdým ’ilk taþý en masumunuz atsýn ’ diye
korkuyorsunuz çünkü yeryüzünde böylesine adaletli baþka düþmanýnýz yok korkuyorsunuz çünkü affedilmek kabarýk egonuzda tahribat oluþturuyor korkuyorsunuz çünkü kurþunlara dans eden biriyle karþý karþýyasýnýz dedikçe
sustular aklýn hurafe þövalyeleri
her þeyi avuçlarýnýn yol güzergahýnda kaybettim daha küçücük bir çocukken babamýn sesini yüreðime düþtüðünde sinemi ve týrmalarken kulaðýmý Mezopotamya’nýn hýrçýn sesi cüzzamlý bir mikrop gibi çoðalan insanlýðý bilemezsin
ah sevgili aramýzdan su sýzýyor bir ülkenin rahmine yüzüm hüzün de’senli yara þimdi mükemmel bir sýzýya deðer diye ellerim umutlarýmý askýya aldým kaç asýr gözlerime çivilenen yaþ pigmentleri yokluðunun sancýsýný döküyor
hadi ateþe sýnanan bedenimi savur kül karasý geceye ve yýkalým bütün yüksek ökçeli binalarý unutma ’þiddet iyi yönde kullanýlabilir sevgilim
dans et benimle
Kül Karasý
Sosyal Medyada Paylaşın:
lirikyalı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.