YAKIN UZAKLARA

isterdim;
hayatýn zikzaklý akýþý içinde düze çýkabilmek ,
kalp ritimlerimi sabitlemek..
ama varlýðýn...
hatta yokluðun...
dürüyor kalp defterimi...

beni sürüklüyor sarp yollara
yapmam dediklerimi yaptýrýyor gözlerim,
göre bilmek için gözlerini..

ben benlikten çýkýyorum
ne sen olabiliyorum
ne kendim kalabiliyorum..

varlýðýn yokluðunla eþ..
dokunamýyorum, ne kalbine ne ellerine
bi gözlerin...
bi onlar deðiyor bazen gözlerime..

Sosyal Medyada Paylaşın: