Halen Enkaz

kaldýrýmlarý yoktu,
dardý, ruhum kadar
uðramazdý göçmen kuþlar
çýkmaz sokaktý, adý alakuþ

kiremitli çatýlara
yaðsýn yaðmur, derdim
çok ses çýkartýyor teneke çatýlar

çocuktum...o zamanlar da mutsuzdum
sessiz sedasýz bir köþede aðlarken de
neye aðladýðýmý bilmezken de

kýyýsýz denizleri seyrederken,
en yükseðinden ankaranýn
olmayan çýtalýmla umut uçururken...

bilmezdim, her yananýn dumaný olmazmýþ
külü de...

seyrederdim cezaevini, cezaevinden
evimdi kalem, yýkýldý

yakýlmadan kýna,
isterdim kalem tutsun ellerim
anladým ki, iki kere iki dört etmezmiþ her zaman
dünyam karardý
kalem kýrýldý
dönüþü olmayan karardý













Sosyal Medyada Paylaşın:

yabaninciri65 Åžiirleri

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.

En Çok Okunan Şiirleri

Yıldım Çakıl Taşları Gerisi Yalan Küf Kokuyor Her Satır Uyurken Öp Beni Anne Künt Bir Sancı Bebek ,,,,,,, İki Yüzlü Değilim Yürek