Ben sadece ayrýlýk þiirleri yazar Sadece uzaklara kilim dokurum Kime dokunsam yakar, Kime dokunsam yýkar, duvar olurum
Ellerim; her daim sýcak, her daim kor Kimi sevsem bugün var yarýn yok olurum
Bakmayýn asi durduðuma Gönül perdem de, hep aðýr hep durgunum.
Her gün özgürlük naralarý atar Her gün tutsak büyürüm Arabesk þarkýlar da, kavuþamayan benim Nazým Hikmet þiirlerinde asi çocuk. Necip Fazýl’da dergah yolcusuyum, Bu sitemler de ilk deðil ama en sonuncusuyum Kinimi hep kaleme döker Kaðýda nakþeder, bakýra iþlerim.
Hakkari de Sümbül daðý Ardahan da Çýldýr yaylasýyým Amed de sur taþý Ýstanbul da yedi tepe Ankara da tandoðaným, gölbaþýyým Aþýk Veysel’ de uzun ince bir yol Ahmet Kaya da bahtiyarým. Þarký bilmem ama Türküler de ezgi, þiirlerde kahramaným.
Hiç okunmayan romanlar da yan karakter Çekilmeyen filimler de baþ rolüm. Hayat oyununda solcu, Fatihte muhafazakar, Küba da devrim ateþiyim.
Dedim ya aldanmayýn bana Bugün varým, yarýn yok olurum.
// [ Turgay ATACAN ] 07.2014 Sosyal Medyada Paylaşın:
TURGAY75 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.