Altýn saçlarý uçuyordu rüzgârlar da O masmavi gözleri de denizimsiydi Yorulmuþluk dahi yoktu suratýnda Ve düþmana karþý duru benizliydi
Uzaktan görünüyordu heybetli boyu Selvi gibi, sýrma gibi Türk gibi dimdik Kanýndan belliydi asaleti, huyu, suyu Düþmana karþý her zaman, her an dik
Emindi kendinden, cesur hareketinden Maðdurdu ama baþý ilerilerde gökteydi Anlardýnýz verdiði sözden, emirlerinden Vataný için gece, gündüz görevindeydi
Askerine "Ölmeyi emrediyorum! " diyordu Var mýydý dünyada böyle bir komutan? Önce canan diyordu ve o hep biliyordu Belki de ona güç geliyordu Allah’tan!
Selçuk Noyan Ataseven
14.11.2013 Perþembe Cevizli / Kartal
Sosyal Medyada Paylaşın:
Selçuk Noyan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.