Sokaða atarsýn kendini, Bir uðultu çöker kulaklarýna… Ve nefes alýþ-veriþlerin bile deðiþir. Yürürsün. Ama yönünün neresi olduðunu bilmiyorsundur... O an aklýna isyan eder ayaklarýn. Parmaklarýn gelir aklýna, Üþümüþlerdir. Ama ellerin mabedindedir. Yürüsün… Korna sesleri, küfürler, baðýrýþlar savruluyordur sana. Ne zaman sonra seslenir sana ciðerlerin, “Yak bir sigara..” Yakarsýn.. Hayallerini de çakmaðý çaktýðýn anada. Çekersin derin bir nefes. Yürürsün... Bir bakarsýn parmaklarýn ýsýnmýþtýr. Ýzmaritin sesi týrmalar kulaklarýný. “ Son durak burasý, kendine dön!” Yürürsün.. Düþünürsün.. Seni terk eden o deðildir aslýnda. Sen “O” olmuþsundur. Islanýr birden yüzün.. Ne kadarda haklýymýþsýn oysa “ Her þeyim” derken ona. O senden çýkýnca, kocaman bir sen kalmýþsýndýr aslýnda. Aðlarsýn hatýrladýkça, Ayrýlýðýn tarifi acýdýr esasýnda…
Murat Kaan Aras Sosyal Medyada Paylaşın:
Murat Kaan Aras Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.