Derviþin biri gelmiþ,týraþ olur berberde, Üstadý emir vermiþ,benzet kendini bize, Oturmuþlar koltukta,oluyorlar týraþý, Ýçeri dalmýþ birden,býçkýn bir delikanlý.
Derviþ-Kes bakalým sen,saçlarýmý kökünden, Býçkýn densiz durur mu,kalkmýþ birden yerinden, Okkalý þamar atar,derviþin ensesine, Ne durursun be adam,týraþ sýrasý bende.
Derviþ tam bir derviþtir,dilsiz olur sövene, Ses çýkarmaz densize,otururlar yerine, Berber korkar densizden,çýkartamaz sesini, Derviþi takdir eder,týraþ eder densizi.
Oturur býçkýn densiz,olurlar týraþýný, Bu esnada dil susmaz,haþlarlar hep derviþi, Kabak gibi mübarek,deyip vurur þamarý, Derviþ sabýrla bekler,densizin týraþýný.
Nihayet biter týraþ,çýkar gider dükkandan, Caddeye çýkar densiz,yürüyorlar ortadan, Bir kaç adým atmadan,karþýdan çýkar atlar, Atlar boþtur geminden,densizi vurup yýkar.
Girer birden göðsüne,arabanýn demiri, Caný çýkar bir anda,kanamýþtýr her yeri, Ölür orda býçkýn genç,yuvarlanýr çukura, Berberde olan biten,gelir birden aklýna.
Koþuþurlar berberden,müþteriler derviþle, Hayretle bakar herkes,orda olup bitene, Berberde þoka girer,bakar garip derviþe, Ne yaptýn garip derviþ,nasýl iþtir bu böyle?
Bir þey yapmadým ben,sukut edip bekledim, Havale ettim Hakka,ben O’na tevdi ettim, Sukut ettimse de ben,var kabaðýn sahibi, Rabbin muradý buymuþ,cezaladý densizi.
Kimseyi hakir görme,zavallý sanýp üzme, Dilenci sanýrsýn sen,Velidir o gerçekte, Belki de kýrklardandýr,kimse bilemez bunu, Hýzýr suretinde gelmez,Hakkýn veli bir kulu.
Veliler gizler halktan,göstermezler keramet, Olan biten gizlidir,onlar eder riayet, Gece gündüz zikreder,namazda Allahýmý, Nice salihler vardýr,sanýr insan zavallý.
25.10.2014//KIRIKKALE HÝDAYET DOÐAN
Sosyal Medyada Paylaşın:
HİDAYET DOĞAN OSMANOĞLU Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.