yazamadým
nasýlda hoþ bir ses
durgunluðumu dinlerim
nihavent makamýnda.
bir çoklarý gibi hasret yanýklarý
canýmý acýtýrken
uzanýrým yar’im kaleme
ve yarine
bu hoþ seda ile duygular
didiþirken niyetimle
belkide son defa
sana þiir yazmak istedim.
belkide ilk defa kalemim sustu.
duygular dizelere mi
müptela
ya da
çürümüþ düþüncelerim mi
yasaklý
içimdeki çaðlayanýn,
yüzüme vurduðu damlacýklarýn
nasýl yüzümü kýzarttýðýný
yazamadým, utandým !
yüreðimde esen rüzgarýn,
ayýþýðýný alýp kalbime çarpmasý
çýkan yakamozlarý anlatýcaktým þiirimde
olmadý kalemim sustu.
derin bakýþlarýný..
dipsiz kuyudaki karanlýðý
gösteren bakýþlarý
yeri gelince
cennette dolaþtýran,
orta yerinde mahrum kaldýðým
o bakýþlarýný
yazamadým.
daha bir müstehcen düþüncelerim
depreþir
ayýplarým benliðimi.
sýrf çabasýz olmasýn diye
þiir üstüne þiirler okudum
kapýlarýný çaldým her þiirin
gerçek duygularým bambaþka
benzemedi....
aklým durdu,
ben sustum,
kalemim sustu.
sana þiir
yazamadan gün bitti
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.