dudaklarýmda yýldýzsýz bir geceden kalma keder deðmemiþ bir gülümseme ay düþerken çay demli düþlere uyku da küser gider dost bildiði þehirlere...
sen elif gibi ilk elif gibi baþý diksin gönlümde baþýmý kaldýrmasam da hissederim seni gölgemin izdüþümünde.
yere düþen bir ekmek kýrýntýsý gibi öp baþýna koy beni
þimdi sen yoksun ya rüyalara mý kaldýk sevgili sevdalar uyuyarak büyümez ama sen yine de düþlerde büyüt bizi.. bazen bir namlunun ucundaki kývýlcýmdýr sevda bir an parlar ve söner ölüme... Sosyal Medyada Paylaşın:
kaseryalı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.