Mum Işığında Bir Akşam

Mum ýþýðýnda bir akþam,
Karanlýklara sýkýþmýþ
O pencerenin ardýnda,
Ben, duygularým
Ve yalnýzlýðým,
Yaprak misali alevlerle dost.
Ve bir beden ki
Ýncecik, sýmsýcak,
Kendi kendini eriten post.
Sanki biten umutlarýdýr
Taþýrken baþ üstünde
Vücudunu okþayan katilini
Kendinden bir parçadýr oysa
Yavaþ yavaþ sona ulaþtýracak
Maðrur ve sevgili bedenini.
Seyreder, sonra yaþarýr gözler
Ardýndan gürültülü bir sessizliktir,
Bocalar kaynayan su sesi,
Düþünceler alevlerle dans eder,
Dudaklarda ise
Özlem dolu gönül namesi:
—Ýçimde nice uzun yýllarýn özlemi var.
Ah, ah!
Bu þarkýlarda hep nereye kadar
Arzulanan ölümsüz aþklarýn busesi;
Akþamlarýn huzursuzluðu,
Derinliðin sonsuzluðu,
Ýçimin boþluðu,
Nereye kadar, nereye kadar?

Ve yine
Kahrolasý dingin yalnýzlýk.
Dýþarýda ise
Kýzýlca soðuk, karanlýk.
Artýk böyle sonlarla,
Böyle gözyaþlarýyla
Hoþça kal diyor güneþ,
Böylesine titreterek,
Böylesine sarsarak.
Duygularla gerçekler arasýnda artýk
Buðulu gölgeler arkasýndaki cam.
Ve siz,
Gördünüz mü böylesine hüzünlü
Mum ýþýðýnda bir akþam?

Kaan Özer
Sosyal Medyada Paylaşın: