hiç sevmemiþim meðer ben sevda köpük köpük sahilimi dövdükçe ayaklarým ýslanýr diye sýðýnmýþým güneþin kucaðýna kurumuþ çiçek gibi yanmýþým bir defter arasýnda.
kýrgýn Bektaþi gibi her yaptýðýmý elzem sayýp kendimi beðenmiþlik vuslatýna sarýlmýþ inkar denizinde boðulmuþum bihaber.
suskun duruþlarýma kanma öyle çok kelimelerim var ki dilime sürülen ama utangaç gecelerin yüzü kýzarmasýn diye saklýyorum en uzak yýldýzýn gözlerinde arada birkaç cümle uzanýp öpünce alnýndan kýzma bana ne olur ne olur öpülesi dudaklarýmý kurutma bu kadar çatlamýþ toprak gibi muhtaç etme kendine.
katran karasý gözlerini çek üzerimden o daðlarýn zirvesi gibi soðuk sitemlerle ördüðün cümleler düþmesin dilinden kardelenin boynu bükülür biraz daha küser yürek ’sevdasýna’ bilemezsin keskin býçak gidiþini sürtme üstüme ’kesilirim’ boðazý kesilen ceylan gibi düþerim gölünün kenarýna ’neden’ diyen bakýþlarýma bakar kanarsýn..
býraktýðýn uçsuz bucaksýz uçurumun baþýnda üþüyorum sazýnla çaldýðýn yalnýzlýk türküsünün en son mýsrasýyým ben tövbe dediðim dilim lâl tutsak yüreðim kafesini parçalar bana seni nasýl seveceðimi öðret bir çocuðun ilk kelimelerini yazmasý gibi yazmayý göster kendimi alnýna öðrenmezsem namerdim.
Ayvazým DENÝZ Sosyal Medyada Paylaşın:
Ayvazım Deniz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.