Yazmıyorum Artık

Tamam.
Yazýyorum artýk.
Kalemde bitti,kaðýtta,
Dinlemekten
Dertlerimi, üzüntülerimi,
En önemlisi seni.
Sanki Yeter diyecekler gibi
Canlanýp bir anda.
Yüzüme fýrlatacaklar tüm anlattýklarýmý
Hatýralarla,
Özlemlerle,
Yaþanamamýþlýklarla doluverecek etrafým
Oysa
Hayallerimiz vardý,anlaþmalarýmýz,
Konuþtuklarýmýz,verdiðimiz sözler,
Ya biz,
Bir kuþun kanadýna taktýk sevdamýzý,
Salýverdik,uçsuz bucaksýz asumana
Peki.Mümkün mü þimdi?
Yeniden yakalamak o kuþu?
Milyonlarcasýnýn içinden

Seni anlattým hep insanlar içinde
Ama sadece kendime
Herkes görüyordu ama
Bir ben anlýyordum beni
Mülteci bir aþktý bizimkisi,
Ne vataný,ne bayraðý olan
Uðruna ölecek iki neferden baþka
Yoktu ki Biþeyi,kimsesi.
Ne sohbet edecek dostlarý,
Ne gezecek sokaklarý.
Kara bir geceden baþka
Yaþandý ve...
Yanýldýlar.Bitmedi, bitmeyecek
O salýverdiðimiz kuþ var ya, Ýnanýyorum
Dönecek.
Bizler döndüðü yerde olur muyuz?
Bilmiyorum.

Sosyal Medyada Paylaşın: