MENÃœLER

Anasayfa

Åžiirler

Yazılar

Forum

Nedir?

Kitap

Bi Cümle

Ä°letiÅŸim

AĞLAMA
leyliyar

AĞLAMA



Aðlama!
Sevdiceðim,
Gamzesi çukurum,
Kemanýmýn yanýk sesi,
Hareli gözlerin nemlenmesin,
Üzülme!
Dert deðil mi?
Bu da gelir bu da geçer
Aðlama…

Yokluðunun gurbetindeyim,
Vuslatý meçhul bir ayrýlýðýn öznesi olmuþum,
Yüklemler bana acýmakta.
Gittiðim þehrin martýlarý hep çýðlýk çýðlýða
Sensizliði baðýrmakta.
Çivit mavisi çamaþýrlar
Çürük korkuluklarda korkuya tutunurken,
Kar beyazý kireç duvara sýçramýþ çamur lekesi
Bana gözlerini hatýrlatmakta.
Dar sokaklarda bir iyot kokusu,
Resmini gömdüðüm sandýk kadar keskin kokmakta.
Bu gecesi karanlýk þehirde,
Her þey bana yalnýzlýðýmý anýmsatmakta.
Gök yalnýz,
Yýldýzlar yalnýz,
Bataklýkta ki tek çiçek yalnýz,
Dalgalar hep teki baþýna savrulmakta
Altýn rengi kumsalda kýyýya
Sahilde tek baþýna avlanan karabatak kadar
Batmýþ benim dünyamda,
Yalnýzlýða.
Üzülme sevdiceðim,
Dert deðil mi?
Bu da gelir bu da geçer,
Aðlama…

Notalar güçlendikçe yalnýz anýlmakta.
Ýkilikler dörtlükler,
Nihavent þarkýlara usulca daðýlmakta.
Daldaki iki kiraz her zamankin den çok canýmý yakmakta.
Bak, her sol anahtarý nasýlda,
Kendi bacaðýndan aþýlmýþ portelerde sayfalara.
Kader aðlarý ayrý tezgâhlarda dokunmakta,
Anladým ki ayrýlýk hep bize deðilmiþ ,
Dinlediðim yanýk türküde,
Bestekâr hazin aþkýný haykýrmakta.
Vakit dar,
Kelime düðümlüyorum boðazýma bir bir,
Harfler yokluðundan kalan boþluða doluyorlar.
Bir yalnýzlýk farikasý asmýþým,
Yüzüme ifade diye.
Suretlerden donuk bakýþlar topladým Arnavut kaldýrýmlar da,
Sensizliðin günlüðüne yapýþtýrdým,
Baktýkça çaresizliðimi hatýrlatmakta,
Ayrýlýk elemimin süresi gün be gün artarken,
Sana, üzülme dedikçe acým daha da artmakta
Bak, yine söyledim,‘üzülme sevdiceðim’
Bakýþý harelim,
Yalnýzlýk deðil mi?
Bu da gelir buda geçer ,
Aðlama…

Nutku tutulmuþ bir tuti gibi mahzunum yine
Sensiz þehirlerin gölgesinde.
Güneþ gölgeliyor efkârýmý her öðlen dönüþ saatinde,
Yaðmur ýssýzlýðýma yaðýyor Bulutsuz gecelerde,
Bir muamma yapýþýyor düþlerimin kuyruðuna,
Kubbesi mavi, çimeni yeþil bir dünyada,
Yokluðuna süzülüyorum sessiz ve usulca.
Sabahýn en alaca vaktinde tan yeri aðarýnca,
Kan kýzýl bir yalnýzlýk bürüyor bedenimi.
Sus mu diyorum,
Aþk mý diyorum,
Bir hüzün sarýyor dört yanýmý.
Ayrýlýk deðil mi? Sevdiceðim,
Buda gelir buda geçer,
Aðlama…

Ah hicran yaþlarým,
Kýrýk mýzraðým,
Tamburumun ince teli,
Ayrýlýðýn tek öznesi,
Tekil þahýslar anýyordu hicabýmý en fazla,
Anýldýkça çoðaldý mahcupluðum sýkýlganlýðým.
Senin gibi kuzgun siyahý bir karanlýktý matemimin rengi,
Cemaline karalar yaslýyorum þimdi.
Issýz kalan þehirde, tüm saatleri topladým,
Günleri sakladým,
Haftalara kilit vurdum,
Aylarý prangaladým,
Zamaný, sensizliði bol olan kentin en kuytusuna sakladým,
Ama nafile!
Kelimeler diyarýnýn kapýsý kapanmadýkça,
Kavuþmaya çare yok dedi cümleler usulca kalbime.
Yokluðun, ateþten bir gömlek bu þehirde,
Dayan, dedi þarkýlar kol kola,
Yalnýzlýk deðil mi kaderim?
Buda gelir buda geçer,
Aðlama, aðlama, aðlama… GÜLDEN KALEM








Sosyal Medyada Paylaşın:



(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.