düğün// beddua EDEMEDİM
Bir kýnalý þekerdi davetiye diye elime verilen
Öpöz annendi kýzýmýn düðünü var buyur sende gel diyen
Benim dünyamdý o an yerle yeksan olup baþýma devrilen
Düðününüz dürülü kalsýn diye beddua EDEMEDÝM
Ne kadar da çok sevmiþtik seninle ikimiz birbirimizi
Nereden bilecektik alnýmýzda ki bu kara yazýmýzý
Nasýlda yýktýlar hayallerimizi ümitlerimizi
Seni benden koparýp alanlara da beddua EDEMEDÝM
Senin beni sevdiðin gibi bende seni gönülden sevmiþtim
Kaderimiz böyleymiþ ben senden baþkasýný düþünmemiþtim
Babamý utandýrýp baþýný öne eðdiremem demiþtin
Seni ellere zorla veren babana beddua EDEMEDÝM
Ben akraba, sen akraba, o akraba her þey iç içe girdi
Bir taþý çekip devirsem bütün taþlar tek tek devrilecekti
Önüne geçilmez olaylar hep bir birini izleyecekti
Baðrýma taþ bastým da kimseye beddua EDEMEDÝM
Düðnün baþlarken bayrak duasýna el açýp amin de dedim
Açýlan sofraya oturup arsýzca yemeklerden de yedim
Babaný kutlayýp kýzýný Allah mutlu etsin bile dedim
Dilime gelen her sözü ben yuttum da beddua EDEMEDÝM
Düðün basýlýp gelin kaçýrýlan filmler hep aklýmdayken
Erkekliðime lanet ettim davul çalýp oyun oynanýrken
Hele bir kenardan beyaz gelinlik içinde seni izlerken
Gelinliðin kefenin olsun diyerek beddua EDEMEDÝM
Gençlerin ýsrarýný kýramayýp halaya bile katýldým
Gece yakýlan düðün ateþinde yürekten atýldým
Gülüp eðlenmek neyime ben köle pazarýnda satýldým
Beni köle diye satanlara da beddua EDEMEDÝM
Bir Pazar günü gelin arabasýna binip öylece gittin
Artýk babayýn kýzý deðil kocayýn evinde gelindin
Arkandan bakýp kaldým da ben kimseye bir þeyler diyemedim
Ýþte ne sana nede kocana bile beddua EDEMEDÝM
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.