insan olmak çok zor umuda koþan yolculukta.. diken taþ sis, çukurlarý da cabasý sanki.. kalbura basmalarý aþmak imkansýz gibi.. zincirlenmiþ beyinler zehirin ötesinde güzelliðe meydan okumayý marifet sayýyorlar.. kýymetin deðeri nerdeyse yok gibi.. niye ki emek vermek, varken hazýra konmak.. cennet dahi bu fikrin bir mahsülü.. gel keyfim gel.. birde oku güzel bir gazel.. mesela tövbe gibi iþi garantiye alma þekli.. daha neler yazýlmaz ki neler.. bunlar zembille gökten inmediler ki.. kabahatýmýz özürümüzden çok daha büyük, çünkü biz insanýz en aþaðýdan biz kendimizi öyle sanýyoruz.. sandýkta ne elde ettik bir hiçten bir yok.. boz boz harca.. yeter bize ömür boyu.. burda bitmezse iyi ki var öbürü diyorsak.. bu da bizim masalýmýzýn ikinci fasýlý...
(Berlin,01.11.2014)
Talat Özgen
Sosyal Medyada Paylaşın:
Talat Özgen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.