Sefilim Ben

Sefilim ben
Biçareyim
Mecnunum ben
Divaneyim
Yüzmeyi de bilmiyorum
Zavallý ben

Ne derinliklerinde kulaç atabildim
Bu hayatýn
Ne de sýðlarýnda yürümeyi
Becerebildim
Çekiliyorum
Kendi
Ýç sularýma
Yüz verdiðim tüm ah’larýmdan
Þýmarttýðým acýlarýmdan
Misafir olduðum günahkar gözlerden
Çekiliyorum

Benim yüreðim kan çanaðý
Acýlarým açýk yara
Ne iþim var benim
Sahte dünya nimetlerinde
Beni hüznüm sarmýþ hoþ etmiþ
Dersimi almýþta
Ezbere geçmiþim

Ben biçare
Ben Sefil

Deðiþmeyen mevsimlerimin
Tek mahsulü olan
Ayrýk otu ben
Girdiðim tüm gönüllerde yer etmiþimde
Hayatýn kenarýna öylece iliþik kalmýþým
Avaz avaz yazarým da þiirlerimi
Ýçimden okurum tüm bestelenmemiþ þarkýlarýmý
Çizerdim görmediðim sevdalarýn resmini tuvalime
Çýkmayan yollarda aradým sonumu hep
Kurduðum hayallerden
Hiç sað çýktýðým görülmemiþtir
Sürekli asarým þiir’lerimi daraðacýna
Öylece izlerim ilmekteki
Boðum boðum ölümlerini
Ýçimde
Özgürlüðü elinden alýnmýþ yaralý bir kuþ var
Aslýnda birde kafesi açýlmýþ vahþi bir kaplan
Ýþte ben tam bir doðal felaketim
Sürekli aðýtlar yakan duygularým ve bedenim
Büyük sarsýntýnýn ön habercisi gibi
Artçý sallantýlardaki aklýmýn ipleri koptu kopacak
Darmadaðýnýk dilime susturucu takmýþ gibiyim
Gözlerim ise gözyaþlarýmý kurþuna dizmiþ
Mutluluklarý uzaktan çok uzaktan izledimde
Seni hep içime attým HAYAT
Heyhat var git üstümden hayat
Sefil olan ben
Sende bir uçtan bir uca kurumuþum
Ne mahsul alýnýr benden,ne de öþür
Sosyal Medyada Paylaşın: