Kan çiçeklerini baðlarým göze Ýðneden yapraklar dökülür içe Gerek yoktur artýk yalan bir söze Her kusurun ayrý girmiþ iç içe Bahtsýz bedeviyim çöller ar gelir Susuz bu sevdalar artýk dar gelir.
Gülen dillerime hayrandýn hani Söyle be vefasýz nasýl unuttun Þimdi verem eder halin insaný Bir zamanlar baþta beyaz buluttun Yaðmur olup yaðdýn ne idi suçu Bu yüzden ýslandý kirpiðin ucu.
Gönlümün daðýnda öter bir kuzgun Sen diktin yuvama incir aðacý Bu yürek ilk defa böylesi üzgün Yine de ah etmez sana duacý Düþmaným deðilsin bunu bilesin Dertler teðet geçsin sen hep gülesin.
Abamý giyindim düþtüm yollara Karanlýkta naçar ýþýk ararým Önüme dolaþan yaban dallara Sen diye hepsinden hesap sorarým Suskun geçer gece gün bile suskun Yüreðim hayata bu yüzden küskün.
Uzaktan yanarken þehrin ýþýðý Ýçimde karanlýk cirit atýyor Nasýl temizlenir aþk bulaþýðý Düþünmesi bile içe batýyor Bir kalem bir mendil yeter aslýnda Siler olanlarý elem faslýnda.
Ayvazým DENÝZ Sosyal Medyada Paylaşın:
Ayvazım Deniz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.