þimdi gidiyorum……………..
yazdýklarým, geçmiþin geleceðe tuttuðu bir ýþýk olarak hayatta kalacaktýr.
þimdi size son limanýna sýðýndýðým bu yaþamýn son deminden sesleniyorum.
bu bir sitem deðil, yada bir kýzgýnlýk yok içimde, öfke de duymuyorum
önceleri yýllara sýðdýramadýðým sayfalarým vardý günahlarýyla
yada sevaplarýyla yazýlan, hüzün ve tebbesümlerdi onlar benim için
bir yaþamdý belki de kalbimdeki birikimler
yaþadýðým veya yaþayamadýðým her þey de onlar vardý, bitmeyen anýlar
gözlerimden düþen ve her göz damlasýnda hakký olan cümlelerdi onlar
aðladýðýmdý hepsi, gülerken yaþadýðým ya da giderken geldiðimdi
ve her döndüðümde gitmek istediðimdi içimdeki haykýrýþlar
kimi zaman sevdiðim oldu, kimi zamanda sevdildiðim bir yoldum ben
uzunca þehirlere uzanan taþlý yollarýn son hanesine yazýlan bir denizdim
limanýna sýðýndým bir korunak ya da içinde damla damla kendimi bulduðum
ya da kan gibi gözlerimden gelen bir aðlamaktý yýllarca yazdýklarým
evlatlarým dý üzerlerini pýrýl pýrýl giydirdiðim
her bayram bir harçlýk gibi ceplerine koyduðum, dizelerdi gözlerimdeki mutluluklar
yazdýkça tadý kalbimde kalan bir yaþamdý benimkisi
yorgunluðumun son harfi ve
beni hayata baðlayan bir baðlacýn son hecesiydi duygularým
bir aðacýn gövdesinden kopan, bir can parçasý gibiydim, uzaktan, acýmayan,
içimden ise can gibi kan aðlayandým, hayatýn dallarýný yazan.
bazen de bir ölüm oldum, kendi ellerimle kendi sonunumu hazýrlayan
öyle doluyum ki aslýnda þu an bile ellerim titriyor, ýslanmýþ gözlerim
ellerime damlayan, gecenin yorgunluðu deðildi, gözyaþlarýmýn habercisiydi onlar.
yorgunum hayat, gidipde dönmeyenlere, gelipte sýrtýný dönenlere kýrgýndým
her kaçmak istediðimde tutup kolumdan gitme diye söylenen aþka kýzgýndým
ya da her gittiðinde ardýndan dur diye vurduðum duvarlarda parçlanmýþtým
karamsar deðildim aslýnda, güler yüzlü ve konuþkandým
ama her defasýnda beni susturan o oldu, yüreðime þimþek gibi çakan acýlar
ya da gelip de sol yanýmdan vurup da kaçanlardý, gökyüzünü bir gece gibi karartan.
her baþýmý kaldýrdýðýmda sert bir rüzgarýn sesi ve serin bir ay karanlýðý
ve hep bir köþesinden sessizce bir yer seçtiðim kalbimdeki düþünceler
ve yine umutlarýna sarýldýðým yastýðýma kavuþmadan uyandýran o mavi düþler
her sabah olduðunda kýrýk bir aynanýn dirhem dirhem haykýrýþlarýný izliyorum
parampaça olan suretimde buluyorum kendimi, onu yazýyorum
dünü, bugünü, yarýný, ya da gelmiþi geçmiþi, her ne kalmýþsa aklýmda, yüreðimde,
üþenmeden, býkmadan, kýzmadan, yazýyordum sessizce aðlayarak
kimse duymaz, kimse bilmezdi beni, kimse yaþ görmezdi gözlerimde
kimse de içimden geçen yaþlarýmla karþýlaþmadý hiç
oysa ben ne yalancýymýþým, sarýlýp kucaklamýþým insanlarý
bir dokunuþta bir buseye dönerdi gözyaþlarým
iþte bu benim hayata verdiðim son öpücüktü aslýnda
ama ben bir an deðil, yürüdüðüm yollarda bile aðlamýþtým
aslýnda aðlamak zor deðil de, dokunsan damlýyor zaten gözlerimden
an ve an yaþýyorsun ya hani, aðlarken kalbini, iþte ona dayanamýyordum
ne gidiþine ne geliþine, ne de dur dediðin o günlere
ne de yanýp yaktýðým yýllarýn hasretiyle, ne de özlemiyle yanýyordum
aslýnda ben çoktan bitmiþim de sanýrým biraz fazla direnmiþim
gitmiþim her þeyden, ruhen, bedenen ve kalben, içimden geçirmiþim
ve ben ilk kez geldiðim bu hayata son kez dokunup gidiyorum………………….
…
..
.
Mawish
.
..
…
SON DOKUÞ – Mawish Þiirleri