Yaðmur... Ne güzel kelam ediyordu Sanki sinemde saklý duran umutlara gülüyordu Nezaket ve suhuletinden hiç bir ödün vermeden anlatýyordu Her katresinde ötenin ve ümidin vuslat güftesini kalbime zerk ediyordu Anlaþýlmaz olan hýrçýnlýðým ve asabiyetim her nasýlsa etkileniyor ve diniyordu Ýnsan olmakla, beþer kalmak arasýnda ki farký zihnimde inkiþaf ettirerek, hasrediyordu...
Mustafa Cilasun
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mustafa Cilasun Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.