KARAMAN'A DUA
On sekiz evlat, kardeþ, dede ve baba,
Bir avuç kara kömür için girdiler ocaða.
Hepsinin derdi helalinden bir lokma ekmek,
Memleketlerini sorarsan, Karaman Ermenek
Helalleþip inmiþlerdi ocaða geride býrakýp sevdiklerini,
Öðle vakti, yerlerken rýzýklarý son yemeklerini.
Soðuk bir su çaðladý üzerlerine zifiri karanlýktan,
Öyle bir su ki, sanki öç alýyor insanlýktan.
Çaðladý, acýmasýz, aktý canlarýn üstüne kapkara,
Sevdiklerinin gönlünde açtý kapanmaz bir yara.
Önce Soma idi adý þimdi kapkara Karaman,
Kurtar, baðýþla onlarý sevdiklerine ey sevgili Rahman
Yine kara haber çöktü, bahtý kara yurdumun üstüne
Cumhuriyet çelenklerini koyarken riyaset Atamýn büstüne.
Feryat figan içinde eþ, yavru, kardeþ, ana, baba, bacý,
Bir umut beklerler, Rabbim kimseye vermesin böyle bir acý,
Ey Ermenek, ey Karaman daha da kararýrsýn kara kömürden
Eðer ayýrýrsan on sekiz caný, yaþanacak koskoca bir ömürden
Rabbim! Yardým et, baðýþla onlarý sevdiklerine,
Dönsünler sað salim sýcacýk yuvalarýna, evlerine.
Metni
29.10.2014
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.