sahibini arayan mektup
Küskün çocukluðum anýlarýmda hala.
Sokakta oynadýðým misketim,
Gölgesinde aðladýðým aðaç,
Patlak topum bana düþmandý.
Gülmedi hiç talihim!
Ýlkokul öðretmenim Neriman Haným,
Bahçesinde koþturduðum okul,
Ve göðe salýverdiðim uçurtmam bana gülmedi.
Ýlk,orta derken liseyi bitirdim,
Delikanlýlýk çaðlarýmdý baþlayan,
Baþlarken geçmiþini taþlayan.
Babam ünüversiteli bir oðul hayali kurmuþtu yýllarca,
Yirmi yaþýmdaydým bense,
Sigaraya da baþlamýþtým ha.
Derken bikaç yýl daha geçti kayýtsýzca,
Yüksekokula baþlamýþ,yepyeni bir sayfa açmýþtým ömrüme.
Kurban bayramý hazýrlýðýndaydý annem,
Bense yýllardýr aradýðýmý,gönlümün sultanýný bulmuþtum nihayet.
Gözleri bahardan güzel,yazdan sýcaktý.
Konuþmasý mý desem,gülmesi mi yoksa yürümesi mi?
Herþeyiyle büyüledi bir anda beni.
O gün tanýþmýþtýk henüz,
Lakin içim kýpýr kýpýr yerimde duramýyordum.
Yine o günlerdi hiç unutmam,elinden düþmeyen bi kitabý vardý,
Kýskanýrdým çoðu zaman kitabý,
’’kumral ada & mavi tuna ’’
Adýný çoktan yazmýþtým yüreðime,
Bir gülüþüne bu þehri yakacaktým,Neron gibi.
Mecnuni bir sevdayla çöllere düþecek,
Beni bi sevse,
Asla vazgeçmeyecektim ölüm gibi.
Gözlerim görmüyordu Onsuz,kulaklarým duymuyordu.
Ayaklarým Ona koþuyor,ellerim Onu arýyordu.
Adeta kalbim her atýþta adýný heceliyordu....
Her an yanýnda olmak istiyordum,
Ve beklediðim gün geldi.
Ona sevgimi anlatacak,kalbinden bir yer isteyecektim.
Benim ol, ömrümü sana vereyim diyecektim.
Elim ayaðým tutuldu aniden,konuþamadým birkaç dakika.
Günlerce provasýný yapmýþ,dersime sýký çalýþmýþtým oysa.
Aman Allahým o da ne,karþýmdaydý konuþamýyordum.
Konuþuyordu duyamýyor,bakýyordum göremiyordum.
Bense neler neler anlatacaktým,
Birbir söyleyecektim çektiðim ýzdýrabý,
Yüreðimin tercümaný olacaktý kelimeler,
Nasýl düðümlendi boðazýma anlatamam.....
Dünya baþýma yýkýlmýþtý sanki,
Öksüz,yetim çocuklar gibiydim,çocuklardaysa bayram sevinci!
Birkaç gün daha geçti umutsuzca,
Saçým sakalým birbirine karýþmýþ,periþan haldeydim.
Halime acýmýþtý görünce,bakýþlarýndan anladým ’yazýk’ diyordu.
Ben ise, sevgimle gurur duyacak kadar büyüktüm,
Büyüktü sevgim, büyüktü annen oðlum.....
Yine o günlerdi çýkmaya baþladýk,
Birlikte gezerdik bu þehrin sokaklarýnda,
Beraber güldük,aðladýk beraberce.
Sokak lambalarýný þahit tuttuk mutluluðumuza.
Gülüþü baldan tatlýydý,öfkesi de.
El ele otururduk kampüsün kaldýrýmlarýna.
Akþam oldu mu yüreðime bir sýzý çökerdi,
Geceleri yýldýzlar sýrdaþým olur,günden güne büyüyen sevgimi anlatýrdým.
Sabahý beklerdim oðul, sonrada anneni.
Bir an görmesek delice özlerdik,
Asýrlarýn özlemini sýðdýrýrdýk bir geceye.
El eleyken gökyüzünde gibiydi bedenlerimiz,
Çook mutluyduk anlýycaðýn....
Ýþte böyleydi annen,oðul!
Hep hayaller kurardýk,sen olacaktýn, altýn sarýsý saçlarýn.
Mavi gözlerin olacaktý birde.
Sana oyuncaklar alacaktýk,hatta bisiklet.
Oysa hiç olmayacakmýþsýn oðul....
Ýþte bende böyle baharda hazaný yaþýyorum,
Görüyormusun resmimizi,
Bak ne kadar da yakýþmýþýz.
Gözleri dediðim kadar güzelmiþ,deðil mi?
Ya saçlarý, ya dudaklarý?
Niçin yaptý? yýllar geçti aradan hala anlayamýyorum.
Seni, beni,kendini nasýl yakar?
Nasýl yapar böyle birþeyi?
Benim günahým ortada,sevmek.
Cezam kaçýnýlmaz...
Ya senin günahýn neydi, cezan ne olacak? ?
Doðmamýþ bebeklerin günahý da olmaz,cezasýda.
Gönlünü ferah tut oðlum..
Kitabini bitirmiþti nihayet ’’kumral ada & mavi tuna ’’
Ve çekip gitti....
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.