Gözlerimi dikmiþim ufkun sonsuzluðuna Maraþal baþ vururken egenin azgýn sularýna Karma karýþýk düþünceler icindeydim Bir yandan mavi denizi seyrederken Bir yandan anamý düþünmekteydim O da beni düþünüyordur kim bilir Oturmuþ sabah kahvaltýsýnda Ekmeði düðümlenirken boðazýna Veya dalgýn bakarken evinin penceresinden Karadenizin azgýn sularýna Ya kýsmet diyorum Yedi ay var kavuþmamýza
Bir þeyi vururken deniz baðýna Veya kasa dikiþi yaparken elimdeki halatýma Birde batýrýrken elimdeki fýrcamý yaðlý boya patlaðýna Bacým sende anamdan farksýz Defalarca okurken mektuplarýný Sil baþtan yapýyorum Düþü veriyorsunuz ansýzýn gönül daðarcýðma
Dediðin gibi anacýðým ’Saðlýk olsun Günler ne kadar zalim olursa olsun Gecmeye sende gecirmeye mahkumsun’
HASAN YILMAZ 1983
SÖZLÜK Kasa dikiþi:Halat örgüsü Mareþal f. çakmak:Donanmada kýbrýsda savaþan 3 savaþ gemimizden biri Deniz baðý:seyir esnasýnda güverte üzerinde denize düþmesin diye eþyanýn baðlanmasý Sosyal Medyada Paylaşın:
Hasanyılmaz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.